Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.
илтимосӣ — [التماسي] мансуб ба илтимос; хоҳишмандона; хати илтимосӣ номае, ки дорои хоҳише мебошад, мактубе, ки ҳовии арзу ниёзе аст … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ариза — [عريضه] а 1. номаи хоҳиш ва илтимос доир ба ягон кор ё аҳволи худ, ки ба касони масъули дахлдор ё ба номи идораҳо навишта мешавад, арзи ҳол, номаи баёни ҳол 2. арз, хоҳиш, илтимос, шикоятнома; ариза додан илтимоснома навишта супоридан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
истидъо — [استدعا] а. кит. илтимос кардан, хоҳиш кардан, дархостан; дархости шахси хурд аз бузург; илтимос, хоҳиш бо фурӯтанӣ … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
ба — [به] пешоянд 1. самти равона шудани амалро мефаҳмонад: ба боло, ба поён, ба хона; ба пеши… дар назди…, дар наздикии…: ба пеши бародараш рафт; ба сари… а) ба сӯи… ба тарафи…: ба сари ҷӯй рафт; б) ба болои…: офтоб ба сари девор афтод 2. нисбат… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
варрафон — [وررفان] кит. он ки авфи гуноҳи ягон гунаҳгорро аз касе илтимос мекунад, шафеъ, шафоаткунанда … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
гардан — [گردن] 1. қисме аз бадан, ки байни сар ва танаи одам, ҳайвонот, парандагону хазандагон ва м.ин. воқеъ аст 2. ҷои танги байни даҳон ва шиками зарфҳо, гардани зарфҳо ва асбобҳои дигар: гардани кӯза, гардани шиша; ба гардани… ба зиммаи…, ба ӯҳдаи…;… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
дархост — [درخواست] 1. хоҳиш, талаб, илтимос, дархост кардан // дархост намудан талаб кардан, хоҳиш кардан 2. нав. хоҳиши хаттӣ бо тақозои чизе, номаи расмӣ бо талаби чизе … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
илтимоскунанда — [التماس کننده] сифати феълии замони ҳозира аз илтимос кардан … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
илтиҷо — [التجا] а 1. кит. паноҳ бурдан, паноҳанда шудан; паноҳ хостан, зинҳор талабидан 2. илтимос, хоҳиш бо зорию фурӯтанӣ, тазаррӯъ: илтимосу илтиҷо, бо нигоҳи илтиҷо нигаристан; илтиҷо бурдан ба касе паноҳ хоста рафтан ба назди касе, паноҳанда шудан… … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
мактуб — [مکتوب] а 1. китобатшуда, навишташуда 2. хат, нома, руқъа: мактуби сарбаста, мактуби ҷавобӣ, мактуб навиштан; мактуби илтимосӣ мактубе, ки хоҳишеро дар бар гирифтааст, илтимоснома; мактуби боз (кушода) номае, ки онро дигарон ҳам хонда метавонанд; … Фарҳанги тафсирии забони тоҷикӣ
